Szanowni Państwo,
w imieniu Władz Wyższej Szkoły Ekologii i Zarządzania w Warszawie oraz Dyrekcji Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie
serdecznie zapraszamy 7 października 2020 r., o godz. 14.00 do budynku Ermitażu w Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie (ul. Agrykola 1) na wernisaż wystawy prac studentów WSEiZ pt. Orzeł Orłów.
Prezentowane na wystawie prace powstały pod opieką prof. dr. hab. sztuk plastycznych Andrzeja Bissenika. Inspiracją do ich powstania był projekt orła z monety obiegowej (w obiegu do 1939 r.)
autorstwa prof. Wojciecha Jastrzębowskiego.
Prof. Wojciech Jastrzębowski był wszechstronnie uzdolnionym plastykiem. Wśród projektów jego autorstwa znajdują się obrazy, plakaty, afisze, ilustracje do czasopism i książek, polichromie, kilimy, medale, projekty wnętrz,
projekty pomników, witraże, metaloplastyka, projekty mebli, projekty monet, wzory neonów, heraldyka, projekty znaczków pocztowych. Zaprojektował też m.in. wnętrza gmachu Ministerstwa Wyznań Religijnych i
Oświecenia Publicznego oraz wnętrza statków m/s „Piłsudski” i m/s „Batory”.
Prof. Jastrzębowski studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni Józefa Mehoffera. Po ukończeniu studiów w 1909 r. otrzymał stypendium im. Siemianowskich na pobyt we Francji.
Po powrocie z Paryża współtworzył stowarzyszenie Architektura, Rzeźba, Malarstwo i Rzemiosło, które następnie zmieniło nazwę na Warsztaty Krakowskie. W roku 1912 został kierownikiem artystycznym i wykładowcą na
Kursach dla Rzemieślników organizowanych w Muzeum Techniczno-Przemysłowym w Krakowie. Równolegle prowadził Kurs Sztuki Stosowanej w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych dla kobiet Marii Niedzielskiej. W 1921 r. przeprowadził
się do Warszawy, gdzie otrzymał stanowisko kierownika artystycznych Gmachów Reprezentacyjnych. W 1922 r. wygrał konkurs na projekt monet obiegowych. Równocześnie został członkiem komitetu redakcyjnego czasopisma „Grafika Polska”
oraz zaczął nauczać w Szkole Sztuk Pięknych, gdzie zainicjował powstanie doświadczalnego warsztatu stolarskiego, który był zaczątkiem Towarzystwa Polskiej Sztuki Stosowanej. Wkrótce po uruchomieniu warsztatu został kierownikiem
artystycznym i jednym z projektantów w pracowni kilimów w Henrykowie. W 1923 r. otrzymał tytuł profesora Szkoły Sztuk Pięknych. W 1928 r. został dyrektorem Departamentu Sztuki w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia
Publicznego, a w roku 1934 był powołany na stanowisko przewodniczącego podkomisji artystycznej do spraw budowy dwóch polskich transatlantyków. Rok później został wybrany na prorektora Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie,
a od 1936 r. do wybuchu II wojny światowej pełnił funkcję rektora tej uczelni. W 1935 roku na wniosek Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej Ignacego Mościckiego został członkiem Senatu RP. Funkcję senatora sprawował do 1938 r.
W roku 1939 znalazł się w Londynie, gdzie został rzeczoznawcą i kierownikiem artystycznym wystaw twórczości polskiej. W latach 1943–1946 pełnił funkcję prezesa Decorative Arts Studio. W 1947 r. powrócił do Polski i rozpoczął
współpracę z Biurem Nadzoru Estetyki Produkcji (późniejszy Instytut Wzornictwa Przemysłowego), w tym samym roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1951 został przewodniczącym
Rady Naukowej Instytutu Wzornictwa Przemysłowego. Równocześnie od roku 1953 przez pięć lat był przewodniczącym Rady Naukowej warszawskiej ASP i rzeczoznawcą w Komisji Planowania Sztuk Plastycznych Rady Kultury i Sztuki.
W 1958 zaprojektował m.in. awers obiegowej monety pięciozłotowej z wizerunkiem rybaka.
Na wystawie swoje prace zaprezentują: