Szanowni Państwo,
w imieniu dr hab. Anny Plewki, wykładowczyni ATA zapraszamy na wernisaż wystawy:
Rezonans – napięcie powierzchni
Abstrakcyjne formy fotograficzne prezentowane na tkaninach wywołują wrażenie zanurzenia w alternatywnym wymiarze, gdzie materia zyskuje nową, niemal duchową jakość. Delikatność tkanin kontrastuje z intensywnymi, nasyconymi barwami, które zdają się eksplodować z powierzchni w postaci nieorganicznych, wielowarstwowych struktur a następnie wygaszają swoją jaskrawość przechodząc w półtony. Każdy skrawek materii zdaje się pulsować własnym rytmem. Wyczuwalne napięcie między poszczególnymi elementami jest jak rezonans, który przenika przestrzeń, angażując w nią zarówno zmysły, jak i wyobraźnię. Struktury rezonują – oznacza to granicę postawione w przestrzeni, która może stać się labiryntem w poszukiwaniu emocji we wnętrzu. Każdy obraz oddziela poszczególne fragmenty przestrzeni, wydaje się ruchomy, ale to widz jest mobilnym obserwatorem. Intensywność barw i półprzezroczystość tkanin ma znaczenie w momencie interakcji osób znajdujących się pomiędzy nimi. Półprzezroczyste fotografie to metafora refleksji autorki na temat rozpadu materii i mechanizmów jej przekształcania w nowe obiekty. Półprzezroczyste struktury, niczym delikatne warstwy wspomnień, różnią się między sobą, widoczne częściowo, zakrywają pęknięcia materii i barwy – jedna przez drugą. Struktury to płaskie obiekty, zbudowane z barw i faktur, które przenikają się wzajemnie, tworząc nowe formy materii. Powierzchnie, niegdyś gładkie i zimne, teraz noszą ślady transformacji – odciski, które nadają im nową tożsamość. To, co nieożywione, wchodzi w dialog z naturą , stając się śladem upływu czasu i nieustannej interakcji ze światem. Autorka, świadoma tych zmian, przetwarza wybrane fragmenty materii fotograficznej. Jej interwencje są plastyczną reinterpretacją, przekształceniem tego, co pierwotnie nie miało znaczenia, w nową jakość plastyczną. Przemiana materii cyfrowej w namacalną tkankę fotograficzną daje jej nowe życie, nowy sens, który wprowadza nas do innego wymiaru percepcji. To, co niegdyś było tylko zwykłym artefaktem, teraz staje się zmodyfikowanym obrazem współistnienia natury i kreacji. W tym symbiotycznym procesie, materia zyskuje głębię, a jej nowe formy stają się zapiskami z pamięci. Autorskie przetworzenie jest zatem nie tylko kreacją, ale także dialogiem z czasem i naturą – próbą uchwycenia nieuchwytnego, zatrzymania w obrazie tego, co płynne i zmienne. To działanie, które odkrywa przed nami nowe światy, ukryte pod powierzchnią materii, i pozwala dostrzec piękno w tym, co na pierwszy rzut oka może wydawać się zwyczajne.
Tekst: Anna Plewka
Szczegółowe informacje dostępne tutaj
