Zjawisko zamierania drzewostanów dębowych w Europe obserwuje się od ponad 100 lat. W tym czasie podejmowano wiele prób opisu tego procesu z uwzględnieniem czynników biotycznych, abiotycznych i antropogenicznych. W ostatnich latach to właśnie czynniki abiotyczne – przedłużające się okresy suszy powodują wzmożone zamieranie drzewostanów. Obniżenie kondycji drzew związane z suszą glebową powoduje masowe pojawy owadów uważanych za szkodniki pierwotne i wtórne dębów. Mimo długotrwałych susz, drzewa atakowane są również przez patogeniczne grzyby.
W dniach 11-12 września w Trzebnicy na terenie Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych we Wrocławiu grono naukowców z wielu uczelni i instytucji (Wydział Leśny UP w Poznaniu, Wydział Leśny SGGW w Warszawie, Instytut Badawczy Leśnictwa) oraz praktyków leśnych z Generalnej Dyrekcji Lasów Państwowych, Zakładów Ochrony Lasu, Regionalnych Dyrekcji i Nadleśnictw debatowało nad przyczynami i skutkami zamierania lasów dębowych w Polsce. W tym gronie znalazł się również nasz wykładowca, dr hab. Dawid Marczak, prof. WSEiZ, który naukowo zajmuje się zagadnienia i związanymi z szeroko pojętą ochroną lasu i entomologią leśną.