Prezentuje cztery wątki z jego twórczości: pejzaż, ciało, abstrakcję i ikonę. Pejzaże skomponowane z płaskich, geometrycznych form, malowane z różnych perspektyw, przypominają ujęcia filmowe. W temacie ciała, nie jest ono traktowane jako obiekt estetycznej kontemplacji, lecz staje się niemal geometryczną formą, uproszczoną, zrytmizowaną i anonimową. Artysta dążył do ukazania ciała jako uświęconego, wyabstrahowanego z ziemskiej rzeczywistości.
Kolejny wątek, abstrakcja, w twórczości tego malarza odnosi się głównie do bytu najwyższego, do transcendencji, której emanację stanowi światło, także światło wiedzy i olśnienie. Wreszcie, ikona — Nowosielski, poprzez nowoczesne „ikonowe” postrzeganie rzeczywistości, wprowadził uniwersalną normę zarówno dla wczesnych przedstawień motywów świeckich, jak i późniejszych — religijnych. Nowatorskie spojrzenie na kanoniczność tematów religijnych umożliwiło przywrócenie im pierwotnego znaczenia.
Te cztery typy obrazowania, zestawione ze sobą, stanowią rodzaj definicji twórczości Nowosielskiego. W każdym z motywów można dostrzec fascynację geometrią, która stanowi ramy dla opisywania zarówno duchowych doznań, jak i jak najbardziej realnych doświadczeń. Dodatkowo, mistyczna wizja rzeczywistości, pełna symboli, jest obecna w każdym z tych wątków. Patrząc na te obrazy, widz otrzymuje rzadką dzisiaj możliwość doświadczenia świata, w którym rzeczywistość jest emanacją absolutu.
Więcej informacji: https://zacheta.art.pl/pl/wystawy/jerzy-nowosielski-19232011